เพราะหนังสือเล่มนี้มีอายุนับพันปีและมีเหตุการณ์สะเทือนขวัญเกิดขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า แต่มันรวมถึงการสร้างวิหารเทวทูตที่โทลคีนประดิษฐ์ขึ้นภายใต้ Eru Iluvatar หรือที่เรียกว่าพระเจ้า พวกเขาร้องเพลงให้โลกเป็นอย่างไร การสร้างเอลฟ์ ผู้ชาย และคนแคระ; เรื่องราวความรักในตำนานของเบเรนและลูเธียน มนุษย์ปุถุชนและสาวเอลฟ์ที่สละความเป็นอมตะเพื่อชายที่เธอรัก Morgoth ปีศาจและ Sauron; เอลฟ์ทุกชนิด - เลว, บ้า, อันตราย, ดี, อ่อนหวาน, กล้าหาญ, และอื่นๆ; การสร้าง Ring of Power มากมาย - และ One Ring of Sauron; ต้นไม้สองต้นที่สร้างดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ และในที่สุดภารกิจของผู้ถือแหวน โฟรโด แบ๊กกิ้นส์

 

รายการโปรดเก่า ๆ จำนวนมากจะปรากฏขึ้นตลอดระยะเวลาของหนังสือ เช่น Elrond, Galadriel, Gandalf และอื่นๆ แฟน ๆ ของเอลฟ์จะได้พบกับความหิวมากมาย แฟนฮอบบิทหรือคนแคระจะไม่พบที่นี่มากนัก นอกจากนี้ยังจะตอบคำถามบางข้อที่ "ฮอบบิท" และ LOTR อาจตั้งขึ้นเมื่อมีการอ้างอิงถึงเหตุการณ์และผู้คนที่มีมานานแล้ว - Numenor คืออะไร? วาลาร์คือใคร? ซึ่งรวมถึงสิ่งเหล่านั้นและอีกมากมาย

 

คล้ายกับ Eddas, the Bible หรือ Mabinogian มากกว่า "Lord of the Rings" มันเป็นน้ำเสียงที่เป็นทางการและเก่าแก่กว่า โทลคีนไม่ได้ "เป็น" หัวหน้าตัวละครของเขาใน Silmarillion เหมือนที่เขาทำใน LOTR และไม่มีตัวละครหลัก จำเป็นต้องพูดสิ่งนี้เป็นสิ่งจำเป็นเนื่องจากวิธีการในเชิงลึกมากขึ้นจะใช้เวลาหลายศตวรรษในการเขียน นับประสาที่สมบูรณ์แบบ หากผู้อ่านสามารถหลีกเลี่ยงความไม่ชอบแบบอัตโนมัติของร้อยแก้วที่เป็นทางการมากขึ้นได้ พวกเขาจะพบเรื่องราวที่มีเสน่ห์และรูปแบบการเขียนที่ชวนให้นึกถึงน้อยลงแต่น่าสนใจมาก สไตล์นี้เน้นไปที่ Eddas ซึ่งเป็นคอลเลกชั่นของเรื่องราวและเพลงที่ค้นพบและแปลเมื่อนานมาแล้ว แม้ว่าจะไม่เป็นที่รู้จักในชื่อ LOTR แต่ก็ชัดเจนว่าคอลเล็กชันเหล่านี้มีอิทธิพลต่อ Silmarillion

 

โทลคีนหลงใหลในประวัติศาสตร์ที่คิดค้นของเขามากเพียงใด คนที่ขาดความกระตือรือร้นไม่สามารถใช้เวลาส่วนใหญ่ในชีวิตวัยผู้ใหญ่ของเขาในการเขียน แก้ไข และขัดเกลาประวัติศาสตร์ที่ไม่เคยมีมาก่อน มันเกือบจะเป็นจินตนาการและของจริงที่น่าสะพรึงกลัว: ไม่ยากเกินไปที่จะจินตนาการว่าสิ่งเหล่านี้อาจเกิดขึ้นได้จริง ในประเภทที่อุดตันด้วยเวทมนตร์แห่งดาบที่ตื้น เรื่องราวเบื้องหลังที่เขียนอย่างพิถีพิถันของโทลคีนที่สอดคล้องและเขียนอย่างพิถีพิถันนั้นมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวอย่างแท้จริง

 

หากคุณสามารถใช้ร้อยแก้วที่เป็นทางการและสไตล์ในตำนานได้ นี่เป็นสมบัติล้ำค่าและต้องอ่านสำหรับทุกคนที่รัก LOTR หรือ "Hobbit" หลังจากอ่าน "The Silmarillion" แล้ว ผู้อ่านจะสามารถชื่นชมความสำเร็จทางวรรณกรรมของโทลคีนอย่างแท้จริง และขอบเขตเต็มรูปแบบของมิดเดิลเอิร์ธที่มองเห็นได้ในหนังสือที่มีชื่อเสียงมากกว่าของเขา

 

นี่ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะอ่านและอาจดูเหมือนรายชื่อหรือพินัยกรรมเก่าในบางครั้ง คุณต้องศึกษาหนังสือเล่มนี้ - ทำงานด้วยภาคผนวกของพระราชาและภาคผนวกของหนังสือเล่มนี้ที่จะอ้างถึงอย่างต่อเนื่อง ครั้งแรกที่ฉันต้องพยายามหลายครั้งกว่าจะผ่านมันไปได้ แต่ตอนนี้ฉันสนุกกับการกำจัดมันออกไปอย่างน้อยพอๆ กับลอร์ดออฟเดอะริงส์ ตอนนี้ เป็นไปไม่ได้ที่ฉันจะอ่านอันใดอันหนึ่งโดยไม่มีอันอื่น ยิ่งอ่านยิ่งชอบ ยิ่งเข้าใจ ยิ่งไม่เข้าใจว่าผู้เขียนคนเดียวสร้างมันขึ้นมาได้อย่างไร