ขณะที่พวกมันหาอาหาร ผึ้งจะทำหน้าที่สำคัญในการผสมเกสร เมื่อผึ้งเข้าไปในดอกไม้เพื่อกินน้ำหวานและรวบรวมละอองเรณู ละอองเรณูบางส่วนจะเกาะติดกับตัวของผึ้ง เมื่อผึ้งบินไป มันจะสะสมละอองเรณูบางส่วนไว้ที่ดอกไม้ดอกถัดไปที่ผึ้งมาเยี่ยม ทำให้เกิดการปฏิสนธิ ทำให้พืชสามารถสืบพันธุ์และสร้างผลและเมล็ดพืชเพื่อให้สัตว์ป่าชนิดอื่นๆ จำนวนมากได้อาศัยเป็นแหล่งอาหาร อันที่จริง ผึ้งผสมเกสรดอกไม้ถึงร้อยละ 80 ของพืชดอกทั้งหมด รวมทั้งผลไม้ ถั่ว และผักประมาณร้อยละ 75 ที่ปลูกในสหรัฐอเมริกา แม้ว่าผึ้งตัวเมียทุกตัวสามารถต่อยได้ แต่พวกมันจะต่อยเมื่อถูกคุกคามเท่านั้น ผึ้งที่มีรังผึ้งเต็มไปด้วยน้ำผึ้งและตัวอ่อนที่ต้องการการปกป้อง โดยทั่วไปจะก้าวร้าวและมีแนวโน้มที่จะต่อยเมื่อถูกรบกวนมากกว่าผึ้งพื้นเมืองที่อยู่โดดเดี่ยว ผึ้ง เริ่มต้นชีวิตด้วยการเป็นไข่ ซึ่งฟักเป็นตัวอ่อนของอาหารและดักแด้ และในที่สุดก็ออกมาเป็นตัวเต็มวัย ซึ่งพวกมันจะไปหาดอกไม้เพื่อกินและรวบรวมน้ำหวานและเกสรดอกไม้ ผึ้งส่วนใหญ่เป็นรังเดี่ยว พวกเขาไม่สร้างลมพิษ สร้างน้ำผึ้ง หรือดำเนินชีวิตร่วมกัน พวกมันวางไข่ในห้องเล็ก ๆ ในอุโมงค์ในดิน ในลำต้นกลวง หรือในไม้ผุ ซึ่งแตกต่างจากสายพันธุ์ผึ้งที่สร้างรังซึ่งรวมกันดูแลผึ้งตัวเมียที่โดดเดี่ยวของพวกเขาจัดหาไข่ที่มีน้ำหวานและละอองเรณูและปล่อยให้พวกมันเติบโตและดักแด้ด้วยตัวเองโดยไม่ต้องดูแลจากผู้ปกครอง