การติดแอลกอฮอล์และโรคตับแข็งมีความสัมพันธ์กับการเปลี่ยนแปลงอย่างลึกซึ้งในโครงสร้างชุมชนของลำไส้และศักยภาพในการเผาผลาญของผู้ป่วย ผลกระทบเฉพาะต่อองค์ประกอบชุมชนในระดับสปีชีส์มีความแตกต่างกันอย่างมากระหว่างกลุ่มที่มีและไม่มีโรคตับแข็ง ในทั้งสองกรณีพบว่าจุลินทรีย์ในส่วนกลางหมดลง การพึ่งพาแอลกอฮอล์มีความสัมพันธ์แบบผกผันกับระดับของสปีชีส์ที่ผลิต butyrate จาก ลำดับ Clostridialesในขณะที่โรคตับแข็งซึ่งมีสมาชิกหลายตัวในลำดับBacteroidales เชื้อโรคฉวยโอกาสที่เชื่อมโยงกับการติดแอลกอฮอล์   ไมโครไบโอต้า ได้แก่Enterobacteriaceaeในขณะที่จุดเด่นของโรคตับแข็งรวมถึงการเพิ่มขึ้นของจุลินทรีย์ในช่องปากในลำไส้และการเกิดโครงสร้างชุมชนที่ผิดปกติบ่อยขึ้น ที่น่าสนใจคือ ปัจจัยแต่ละอย่างจากสองปัจจัยมีความสัมพันธ์กับการเพิ่มคุณค่าที่แสดงออกใน บิฟิโดแบคทีเรียมและแลคโตบาซิลลัสจำนวนมาก แต่ชุดของสปีชีส์ที่แน่นอนนั้นแตกต่างกันระหว่างการติดแอลกอฮอล์และโรคตับแข็ง ที่ระดับศักยภาพการทำงาน ผู้ป่วยมีรูปแบบต่างๆ ของการเพิ่มขึ้นของการทำงานที่เกี่ยวข้องกับเมแทบอลิซึมของแอลกอฮอล์และปัจจัยความรุนแรง รวมถึงวิถีทางที่เกี่ยวข้องกับการอักเสบ