ธารน้ำแข็งคือการสะสมตัวของน้ำแข็งและหิมะที่ค่อยๆ ไหลลงมาบนบก ที่ระดับความสูง หิมะมักจะตกมากกว่าที่ละลาย และเพิ่มมวลของมัน ในที่สุด น้ำแข็งที่ก่อตัวขึ้นส่วนเกินจะเริ่มไหลลงเนิน ที่ระดับความสูงต่ำกว่า มักจะมีอัตราการละลายหรือภูเขาน้ำแข็งแตกตัวสูงขึ้นเพื่อขจัดมวลน้ำแข็ง  ธารน้ำแข็งแบ่งออกเป็นสองประเภทกว้างๆ ได้แก่ ธารน้ำแข็ง บนภูเขาและแผ่นน้ำแข็ง ธารน้ำแข็งบนเทือกเขาเป็นธารน้ำแข็งที่จับตัวเป็นน้ำแข็ง ค่อยๆ ไหลลงมาตามไหล่เขาและหุบเขา ธารน้ำแข็งยังมีอยู่ตามขอบแผ่นน้ำแข็ง แผ่นน้ำแข็งปกคลุมทั่วทั้งทวีป ซึ่งแตกต่างจากธารน้ำแข็งบนเทือกเขาแอลป์ ในช่วงที่ธารน้ำแข็งสูงสุดครั้งสุดท้ายเมื่อประมาณ 20,000 ปีก่อนแผ่นน้ำแข็งลอเรนไทด์ปกคลุมพื้นที่ส่วนใหญ่ของทวีปอเมริกาเหนือ และน้ำหนักของน้ำแข็งทำให้เกิดแอ่งน้ำที่จับทะเลสาบเกรตเลกส์ในปัจจุบัน ปัจจุบันมีแผ่นน้ำแข็งเพียง 2 แผ่นบนโลก ได้แก่ แผ่นน้ำแข็งแอนตาร์กติกและแผ่นน้ำแข็งกรีนแลนด์ แผ่นน้ำแข็งเป็นก้อนน้ำแข็งที่เกาะอยู่บนบกและกินพื้นที่มากกว่า 50,000 ตารางกิโลเมตร (19,300 ตารางไมล์) แผ่นน้ำแข็งเคยปกคลุมซีกโลกเหนือเป็นส่วนใหญ่ในช่วงยุคน้ำแข็งไพลสโตซีน ตอนนี้ โลกมีแผ่นน้ำแข็งเพียงสองแผ่น แผ่นหนึ่งครอบคลุมพื้นที่ส่วนใหญ่ของเกาะกรีนแลนด์ ซึ่งเป็นเกาะที่ใหญ่ที่สุดในโลก และอีกแผ่นหนึ่งครอบคลุมทั่วทวีปแอนตาร์กติก แผ่นน้ำแข็งเคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่องแผ่ออกเป็นโดมกว้าง