บทนี้จะกล่าวถึงสารพิษจากเห็ด พิษจากเห็ดสามารถแบ่งออกเป็นพิษที่ไม่เป็นอันตรายถึงชีวิตและเริ่มแสดงอาการในระยะแรก ซึ่งจะแสดงอาการภายในหกชั่วโมงหลังจากรับประทานเห็ด เห็ดโคน  และพิษที่เป็นอันตรายถึงชีวิตและเริ่มแสดงอาการในช่วงปลาย ซึ่งจะแสดงอาการภายในหกชั่วโมงหลังการกลืนกิน สารพิษในกลุ่มที่เริ่มมีอาการ ได้แก่มัสคารีนจากInocybe spp. (แคปไฟเบอร์) และClitocybe dealbata (เสื้อกันหนาว), muscimolและibotenic acidจากAmanita muscaria (เห็ดแมลงวัน) และAmanita pantherina (เสือดำ), ยาหลอนประสาท—โดยเฉพาะอย่างยิ่ง psilocybin—จากPsilocybe spp. (เห็ดวิเศษ), coprineจากCoprinus atramentarius (แอลกอฮอล์ฝาดำ) และสารก่อภูมิแพ้ที่เป็นไปได้จากPaxillus involutus (poison pax) สารพิษในกลุ่มที่เริ่มมีอาการ ได้แก่ อะมาท็อกซินจากAmanita phalloides (death cap), Amanita verna (เทพผู้ทำลายล้าง), Amanita virosaและGalerinaและLepiota บางชนิด ; orellanineจากCortinarius orellanus (Cortinarius ร้ายแรง); และไจโรมิทรินจากGyromitra esculenta (มอเรลเท็จ) การรับประทานเห็ดที่มีแอลไซโลไซบินทำให้เกิดอาการประสาทหลอนผลกระทบและกลายเป็นรูปแบบของการใช้สารเสพติดที่เป็นที่นิยมในหมู่วัยรุ่นและวัยหนุ่มสาวบางกลุ่ม