นกอัลบาทรอสพเนจรเป็น "สิ่งสง่างาม ขนนกสีขาวบริสุทธิ์" เฮอร์แมน เมลวิลล์เขียน พวกมันดูเป็นสีขาวขณะบิน แต่แม้แต่พวกพเนจรก็ยังมีขนปีกสีเข้มกว่าเล็กน้อย และสัตว์ขนาดเล็กหลายชนิดก็มีขนนกสีดำ สีขาว สีน้ำตาล และสีเทาผสมกัน นกอัลบาทรอสเป็นจ้าวแห่งการบินทะยาน สามารถร่อนเหนือพื้นที่กว้างใหญ่ของมหาสมุทรโดยไม่ต้องกระพือปีก ดังนั้นพวกเขาจึงปรับตัวเข้ากับการดำรงอยู่ในมหาสมุทรได้อย่างเต็มที่จนใช้ชีวิตยืนยาวหกปีแรกหรือมากกว่านั้น (ซึ่งยาวนานถึง 50 ปี) โดยไม่เคยสัมผัสแผ่นดินเลย ส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในซีกโลกใต้ ยกเว้นนกอัลบาทรอสเท้าดำของหมู่เกาะฮาวายและเกาะใกล้เคียงไม่กี่แห่ง นกอัลบาทรอสหางสั้นซึ่งผสมพันธุ์ใกล้ญี่ปุ่น นกอัลบาทรอสโบกสะบัดแห่งเส้นศูนย์สูตรของกาลาปาโกส; และนกอัลบาทรอส Laysan แห่งแปซิฟิกเหนือ ทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยวกับอัลบาทรอสเน้นย้ำถึงความยากลำบากในการแยกแยะการดำรงอยู่ในสภาพแวดล้อมของพวกมัน ซึ่งแตกต่างจากนกเพนกวินซึ่งสามารถล่าสัตว์เป็นเวลานานใต้น้ำและดำดิ่งสู่ระดับความลึกมาก นกอัลบาทรอส สามารถกระโจนลงไปในมหาสมุทรเพียงไม่กี่ฟุตเพื่อกินปลาหมึกและปลา "ลูกไก่" ของนกอัลบาทรอสที่มีความยาวคือการปรับตัวให้เข้ากับแหล่งอาหารที่เป็นหย่อม ๆ ลูกไก่ที่โตช้าต้องการอาหารน้อยกว่านกที่โตเร็ว (ในทำนองเดียวกัน การที่นกอัลบาทรอสพเนจรอายุราว 12 ปี—เป็นการศึกษาแบบขยายในระหว่างที่นกออกไปสำรวจมหาสมุทร เรียนรู้ว่าจะหาอาหารที่ไหนและเมื่อใด) พ่อแม่เลี้ยงเดี่ยวไม่สามารถสนองความต้องการทางโภชนาการของลูกไก่ได้ ดังนั้น การเลือกคู่ครองจึงเป็นการตัดสินใจที่สำคัญ และเป็นเรื่องของการเลือกคู่ที่สามารถนำปลาหมึกกลับบ้านได้