สัตว์ในตระกูลไดโนเสาร์มีการเปลี่ยนแปลงทางวิวัฒนาการที่น่าทึ่งในช่วงยุคมีโซโซอิก แต่ธรรมชาติที่ไม่ต่อเนื่องของซากดึกดำบรรพ์บนบกและการขาดอายุที่จำกัดที่เชื่อถือได้ได้ขัดขวางความสัมพันธ์กับการเปลี่ยนแปลงทางสิ่งแวดล้อมหรือเหตุการณ์สำคัญในวิวัฒนาการของดอกไม้Sauropodomorpha เป็นกลุ่มไดโนเสาร์หลักกลุ่มแรกที่แผ่กระจายออกเป็นหลายสายเลือดที่กินพืชเป็น ไดโนเสาร์กินพืช อาหารซึ่งบันทึกไว้ทั่วโลก] 40 Myr แรกของวิวัฒนาการของซอโรโพโดมอร์ฟ (ยุคไทรแอสซิกตอนปลาย–ยุคจูราสสิคตอนต้น) มีลักษณะเฉพาะด้วยการอยู่ร่วมกันของสายเลือดที่หลากหลายโดยมีขนาดร่างกายที่แตกต่างกันอย่างมาก การให้อาหารทางชีวกลศาสตร์และประเภทการเคลื่อนที่  ตั้งแต่แท็กซ่าสองเท้าขนาดเล็ก (น้อยกว่า 10 กก.) ไปจนถึงขนาดใหญ่ (มากกว่า 5 ตัน) ซอโรพอดสี่ขายุคแรก ในยุคจูแรสซิกตอนกลาง ( ประมาณ 170 ปีก่อนคริสต์ศักราช) ไดโนเสาร์ยูซาโรพอดเป็นไดโนเสาร์สายพันธุ์ซอโรโพโดมอร์ฟชนิดเดียวที่ยังหลงเหลืออยู่ โดยมีข้อยกเว้นที่เป็นไปได้คือยูนนานโนซอรัสวัยเยาว์ Eusauropods มีลักษณะเฉพาะไม่เพียงแค่ขนาดลำตัวที่ใหญ่เท่านั้น แต่ยังรวมถึงกะโหลกที่ลึก ขากรรไกรล่างที่แข็งแรง และฟันรูปช้อนขนาดใหญ่ที่มีเคลือบฟันหนาและหยาบ [ จากนั้น Eusauropods ก็กลายเป็นสัตว์มีกระดูกสันหลังบนบกที่เด่นชัดที่สุดชนิดหนึ่งของ Mesozoic ได้รับการบันทึกไว้อย่างมากมายในทุกทวีปในช่วง 100 Myr ถัดไป โดยมีรูปร่างลักษณะและรูปแบบวิวัฒนาการที่คงที่ และมีขนาดลำตัวที่ใหญ่กว่าสัตว์บกอื่นๆ