สุนัขที่เป็นโรคเรื้อนเนื้อแข็งแบบเรื้อรังทั่วไปจะเกิด seborrhea ผิวหนังหนาขึ้นอย่างรุนแรงพร้อมกับมีการสร้างรอยพับและการสะสมตัวของเปลือกโลก ต่อมน้ำเหลืองส่วนปลายอักเสบ และผอมแห้ง สุนัขที่ได้รับผลกระทบอาจถึงตายได้ โรคหิดที่ไม่ระบุตัวตน ได้รับการอธิบายไว้ในสุนัขที่ได้รับการดูแลเป็นอย่างดี สุนัขเหล่านี้ซึ่งถูกรบกวนด้วยไร sarcoptic มีอาการคันแต่การแสดงตัวไรบนผิวหนังเป็นเรื่องยากเพราะเปลือกและ โรคเรื้อน  เกล็ดถูกกำจัดออกโดยการอาบน้ำเป็นประจำ รูปแบบทางคลินิกที่ผิดปรกติรวมถึงรูปแบบทางคลินิกที่อาจเชื่อมโยงกับการใช้ยาฆ่าแมลงหรืออะคาไรด์อย่างกว้างขวางมีให้เห็นมากขึ้นการวินิจฉัยโรคเรื้อนชนิด sarcoptic ขึ้นอยู่กับประวัติของอาการคันที่รุนแรงซึ่งเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน การได้รับสัมผัสที่เป็นไปได้ และการมีส่วนร่วมของสัตว์อื่น ๆ รวมถึงมนุษย์ การวินิจฉัยขั้นสุดท้ายเป็นเรื่องยากในบางครั้งเนื่องจากการขูดผิวหนังที่เป็นลบ ความเข้มข้นและการลอยตัวของการขูดหลายครั้งอาจเพิ่มโอกาสในการพบตัวไร ไข่ หรืออุจจาระ ควรขูดหู ศอก และน่องที่ผิวเผินหลายๆ ครั้ง ควรเลือกบริเวณที่ไม่ระคายเคือง การปั่นแยกอุจจาระลอยโดยใช้สารละลายน้ำตาลอาจทำให้เห็นตัวไรหรือไข่ได้ ELISA ที่จำเพาะและละเอียดอ่อนที่มีจำหน่ายในท้องตลาดเพื่อตรวจหาแอนติบอดีจำเพาะได้รับการพัฒนาขึ้นและอาจมีประโยชน์