โทมัส เจฟเฟอร์สันผู้ซึ่งมีชื่อเสียงและมีความสนใจอย่างมากในด้านซากดึกดำบรรพ์มีส่วนรับผิดชอบในการเปลี่ยนคำว่าแมมมอธจากคำนามที่อธิบายถึงช้างยุคก่อนประวัติศาสตร์เป็นคำคุณศัพท์ที่อธิบายถึงสิ่งใดก็ตามที่มีขนาดใหญ่อย่างน่าประหลาดใจ บันทึกการใช้คำเป็นคำคุณศัพท์เป็นครั้งแรกในคำอธิบายของชีสก้อนใหญ่ ("ชีสแมมมอธเชสเชียร์ ") ที่มอบให้กับเจฟเฟอร์สันในปี พ.ศ. 2345 เช่นเดียวกับญาติสมัยใหม่แมมมอ ธ มีขนาดค่อนข้างใหญ่ สายพันธุ์ที่ใหญ่ที่สุดที่รู้จักมีความสูงถึง 4 เมตร (13.1 ฟุต) ที่ไหล่และมีน้ำหนักมากถึง 8 ตัน (8.8 ตันสั้น ) ในขณะที่ตัวผู้ที่มีขนาดใหญ่เป็นพิเศษอาจเกิน 12 ตัน (13.2 ตันสั้น) อย่างไรก็ตาม แมมมอธ สปีชีส์ส่วนใหญ่มีขนาดใหญ่พอๆ กับช้างเอเชีย สมัยใหม่เท่านั้น (ซึ่งสูงประมาณ 2.5 ม. ถึง 3 ม. ที่ไหล่ และหนักไม่เกิน 5 ตัน) ทั้งสองเพศมีงา ชุดเล็กชุดแรกปรากฏขึ้นเมื่ออายุประมาณหกเดือน และชุดถาวรเหล่านี้ถูกแทนที่เมื่อประมาณ 18 เดือน การเติบโตของชุดถาวรอยู่ที่อัตราประมาณ 2.5 ถึง 15.2 ซม. (1 ถึง 6 นิ้ว) ต่อปี จากการศึกษาญาติสนิทของพวกมัน ช้างแมมมอธในยุคปัจจุบันอาจมี ระยะเวลา ตั้งท้องนานถึง 22 เดือน ส่งผลให้ลูกวัวเกิดมาเพียงตัวเดียว โครงสร้างทางสังคมของพวกมันอาจเหมือนกับของ ช้าง แอฟริกาและเอเชีย โดยตัวเมียจะอาศัยอยู่เป็นฝูงโดยมีหัวหน้าเผ่าเป็นหัวหน้า ขณะที่กระทิงจะใช้ชีวิตอย่างสันโดษหรือรวมกลุ่มกันแบบหลวม ๆ หลังจากโตเต็มที่ทางเพศ