ในช่วงแรกสุดของเอกภพ ความผันผวนเล็กน้อยภายในความหนาแน่นของเอกภพทำให้ความเข้มข้นของสสารมืดค่อยๆ ก่อตัวขึ้น สสารธรรมดาถูกดึงดูดโดยแรงโน้มถ่วง ก่อตัวเป็นเมฆก๊าซขนาดใหญ่ และในที่สุดก็เกิดเป็นดาวฤกษ์และกาแล็กซี ซึ่งสสารมืดมีความหนาแน่นมากที่สุด และช่องว่างที่มีความหนาแน่นน้อยที่สุด หลังจากนั้นประมาณ 100–300 ล้านปี : ดาวฤกษ์ดวงแรก ก่อตัวขึ้น 333  ดวง เรียกว่าดาวฤกษ์ประชากร III สิ่งเหล่านี้อาจมีมวลมาก เรืองแสงไม่เป็นโลหะและมีอายุสั้น พวกเขารับผิดชอบในการรีไอออนไนซ์ อย่างค่อยเป็นค่อยไปของเอกภพระหว่างประมาณ 200–500 ล้านปีถึง 1 พันล้านปี และยังใช้ในการเพาะ จักรวาล ด้วยธาตุที่หนักกว่าฮีเลียมผ่านการ สังเคราะห์นิวเคลียส ของดาวฤกษ์ เอกภพยังประกอบด้วยพลังงานลึกลับ ซึ่งอาจเป็นสนามสเกลาร์ซึ่งเรียก ว่า พลังงานมืดซึ่งความหนาแน่นของพลังงานนั้นจะไม่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา หลังจากผ่านไปประมาณ 9.8 พันล้านปี เอกภพได้ขยายตัวมากพอจนความหนาแน่นของสสารน้อยกว่าความหนาแน่นของพลังงานมืด ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของยุคปัจจุบันที่พลังงานมืดครอบงำ ในยุคนี้ การขยายตัวของเอกภพกำลังเร่งขึ้นเนื่องจากพลังงานมืด เอกภพดูเหมือนจะมีสสารมากกว่าปฏิสสาร ความไม่ สมมาตรอาจเกี่ยวข้องกับการละเมิด CP ​​ความไม่สมดุลระหว่างสสารและปฏิสสารมีส่วนรับผิดชอบต่อการมีอยู่ของสสารทั้งหมดที่มีอยู่ในปัจจุบัน เนื่องจากสสารและปฏิสสาร หากเกิดขึ้นอย่างเท่าเทียมกันที่บิกแบงจะทำลายล้างซึ่งกันและกันโดยสิ้นเชิงและเหลือเพียงโฟตอนอันเป็นผลมาจากปฏิสัมพันธ์ของพวกมัน . จักรวาลดูเหมือนจะไม่มีทั้งโมเมนตัม สุทธิ และโมเมนตัมเชิงมุมซึ่งเป็นไปตามกฎทางฟิสิกส์ที่ยอมรับได้หากเอกภพมีขอบเขตจำกัด กฎเหล่านี้เป็นกฎของเกาส์และความไม่แตกต่างกันของ ความเครียด- พลังงาน-โมเมนตัมเทียม