ลูก น่ารักมากน่ะค่ะ

เวลาที่รู้สึกแบบนี้ในใจ แล้วหันไปมองเค้า น้ำตาไหลพรากเลยค่ะ ตอนพิมพ์อยู่นี้น้ำตาก็ไหลตลอด

เหมือนในใจมันสับสน หรือว่าเดี่ยวนานไป ความรักแบบมากมาย จะเกิดขึ้นค่ะ

(คนอื่นไม่มีใครรู้ค่ะ เพราะเราทำหน้าที่แม่ ดีที่สุดเท่าที่ทำได้ ทุกอย่าง ทุกคนเห็นอย่างนั้น)

คุณแม่ที่กำลังจะมีน้อง  ขอให้พยายามอย่างสุด ๆ ที่จะให้น้องดูดเต้านะค่ะ ความรู้สึกนี้มันแย่มากจริงๆ

 คิดว่าน่าจะเป็นภาวะซึมเศร้าหลังคลอดหรือเปล่า บางคนเป็นไม่นาน บางคงเป็นปียังไม่หายก็มีคะ ยังไงคุยกับเพื่อน ๆ คนรอบข้างนะคะ อย่าเก็บไว้ เราคนหนึ่งที่เป็น แต่ได้คุยกับคุณหมอและสามีคอยช่วยตลอด เราเป็นหนักกว่านี้เยอะ เป็นขนาดที่ว่ากลัวลูกจะโดนทำร้าย คนที่มาขออุ้มก็จะทำร้ายลูก แต่ตอนนี้หายแล้วคะเพราะรักลูกมาก ต้องไปเดินห้างไปพบปะผู้คนได้ไปในที่ๆทำให้สบายใจนะคะ พยายามคุยกับลูก หยอกลูกเยอะ ๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้คะ สู้ ๆ 

คนที่เค้าไม่ให้ลูกกินนมแม่มีเยอะแยะแต่เค้าก็รู้สึกดู ๆ ไม่คิดมากเหมือนเราเลยคะ เราโชคดีแค่ไหนที่ได้ให้นมลูกดีมาก ๆ เลยคะ ปั้มใส่ขวดก็ไม่ได้ต่างจากดูดเต้าหรอกคะอย่าไปเปรียบเทียบกับคนอื่น เราไม่ค่อยให้ลูกดูดคะ ให้ดูดก่อนนอนและตอนเช้าแค่นั้นเอง เพราะเราอยากให้น้องกินขวดคะเวลาไปไหนข้างนอกจะสะดวกมากกว่าเปิดเต้าให้เค้าทานนะคะ คิดเป็นเรื่องสะดวกสบายดีมาก ๆ คะ และที่ดีมาก ๆ ที่คุณน้ำนมเยอะ เราปั้มทีได้ แค่ 3 ออนซ์เอง แต่เราสู้คะ ตอนนี้พยายามปั้มเพื่อกู้นมคืนให้เค้าได้ทานจนขวบปีให้ได้ แต่ก่อนร้องไห้ทุกวันเครียดปั้มบางไม่ปั้มบ้างจนน้ำนมหายคะ ตอนนี้หายจากซึมเศร้าแล้วมานั่งเสียดาย อยากย้อนเวลากลับไปแล้วจะทำให้ดีที่สุด....

สู้ ๆ คิดบวกคะ อย่าคิดลบเพราะตัวเล็กจะเป็นไปกับเราด้วย

   คุณแม่อย่าได้สงสัยในความรักที่มีต่อลูกเลยค่ะ ดิฉํนเชื่อว่าคุณรักลูกแน่นอนค่ะ การที่คนเราเลี้ยงลูกเพราะเป็นหน้าที่นั้นก็ถูกแล้วเป็นหน้าที่ที่เกิดขึ้นตามสัญชาตญาณ เรื่องความรักก็เป็นสัญชาตญาณเหมือนกัน มันเกิดขึ้นแล้วแต่เรายังไม่รู้  จริงอยู่นะตอนที่อยากมีลูก บางทีเราอาจจะมีลูกเพราะอยากมีให้ครบองค์ประกอบชีวิต แต่ไม่ได้หมายความว่าจะเกิดความรักไม่ได้

มัน เกิดขึ้นได้ในทุกสถานการณ์ (แม้คนที่ไม่ตั้งใจจะมีลูก ) บางคนรักลูกแม้ลูกเกิดจากมีคนบางคนมายัดเยียดให้ ก็ตาม(อีฉันป่าวน้า แต่คุยกะคนบ่อยๆ)   เพราะฉะนั้น มั่นใจเถอะว่าการที่ลูก ไม่ได้ ดื่มนมจากเต้า ไม่ได้แปลว่าจะทำเราไม่รักลูก ข้อจำกัดคนเราต่างกัน เพียงแต่ว่าอย่าไปตั้งเงื่อนไข ว่าถ้าเรารักลูกต้องให้ลูกกินนมแม่ ช่วงนี้กระแสนมแม่มาแรงทำให้บางคนเอียงมากไป เจอบางรายมีแอบพูดเหยียด ๆ กับคนที่ให้ลูกกินนมชงด้วยนะ  ทั้งทีคนนั้นเค้าต้องทำงาน ยังชีพ  บางคนมีข้อจำกัดทางสรีระ   แต่คุณแม่โครตอดทนเลยนะคะขอบอกปั๊มนมให้ลูกตั้ง 6เดือน  เพราะส่วนตัวคิดว่าการปั๊มนมนี่ยากมาก น้ำนมเต็มแต่ปั๊มเอาออกมาได้นิดหน่อย คัดทีไรต้องเอาใส่ปากลูกให้ช่วยบรรเทาทุกทีแฮะ ๆ ลูกอ้วนตุ้ยเลยเชียว 

คุณแม่ลองตั้งนิยามความรักของคุณแม่ขึ้นมาดูสิค่ะว่า ความรักของคุณแม่คืออะไร แล้วลองตอบคำถามตัวเอง โดยการสมมุตสถาณการณ์ดู

แต่อยากให้คุณแม่อย่าคิดมากเลยค่ะ เป็นไปได้ก็อย่าพึ่งสงสัยเลยค่ะซักวันจะมีสถาณการณ์มาพิสูจน์ความรักของเราเอง

 บางทีการเลี้ยงลูกอาจทำให้เราอ่อนไหว เป็นภาวะซึมเศร้า อย่างที่ คุณนา(กระทู้ข้างบน)บอก  ส่วนตัวก็เคยเป็น 

ร้องไห้บ่อยมากรู้สึกว่าเราอ่อนแอ เกินเหตุ  บางทีก็กอดลูกแล้วร้องไห้ แล้วลูกก็โครตเลี้ยงยาก เล่นเอาน้ำตาเล็ดน้ำตาร่วงเพราะไม่รู้จะทำยังไงกับชีวิต

ขอให้คุณแม่ทำใจร่ม ๆ นะคะ สุขภาพจิตของแม่เป็นสิ่งสำคัญที่สุด ในการเลี้ยงดูลูก  

เขียนยาวไปหน่อย  แต่อยากเป็นกำลังใจให้จากใจจริงค่ะ 

 หนทางการเลี้ยงลูกยังต้องเจออะไรอีกเยอะ  อยากระบายอะไรก็ระบายมาได้เลยค่ะ แม่เท่านั้นเข้าใจแม่ 

ขอบคุณ นา และคุณ wansao มากนะค่ะ

ทุกวันนี้พยายามเอาเค้ามากอด กินนม

หยุดปั๊มมาเดือนกว่า น้ำนมยังมีอยู่เลย

ช่วงที่ปั๊ม ปั๊มวันละประมาณ 6 ครั้ง ต่อครั้งจะได้น้ำนมประมาณ 12 ออนซ์ค่ะ

คิดแต่โทษ ตัวเองว่า ตอนนั้นน่าจะฟืน ให้เค้าอด เค้าคงดูดจากเต้าเมื่อไม่มีนมขวดให้กิน

คิดแต่อดีต ---พยายามบอกตัวเองว่า มองไปข้างหน้าดีกว่า อยู่ค่ะ

สู้ๆ นะคับ ผมว่าเป็นเรื่องของความคิดความรู้สึกที่คุณสับสนตัวเองมากกว่า การที่คุณกลุ้มใจนอนไม่หลับ หาที่ระบายแบบนี้ ก็บ่งบอกได้นะคับ ว่าลูกสำคัญต่อความรู้สึกคุณแค่ไหน อย่าคิดมากเลยคับ เลี้ยงดูเค้าให้ดีที่สุด แล้วทุกอย่างจะทำให้คุณดีขึ้น คุณคิดไปเองมากกว่า