การหายไปของครอบครัวขยายและชุมชน พ่อแม่ในอดีตได้รับการสนับสนุนจากปู่ย่าตายาย ลุงป้า และเพื่อนบ้านมากขึ้น การเปลี่ยนแปลงในสังคมทำให้เกิดความรู้สึกโดดเดี่ยวมากขึ้น ทั้งจากสมาชิกในครอบครัวและจากชุมชนของเรา ทุกวันนี้สมาชิกในครอบครัวมักจะอยู่ไกลกัน ปู่ย่าตายายยุ่งกับอาชีพของตัวเอง และเราไม่มีความรู้สึกของชุมชนอีกต่อไป สถานการณ์ปัจจุบันนำไปสู่การสูญเสียการสนับสนุนที่สำคัญสำหรับผู้ปกครองและความจำเป็นของพวกเขาที่จะต้องดำเนินการตามลำพังและโดดเดี่ยวเมื่อเผชิญกับความท้าทายใน การเลี้ยงดู ที่ยิ่งใหญ่ชั่วโมงการทำงานที่ยาวนานขึ้น พ่อแม่หลายคนพบว่าตนเองใช้เวลาทำงานมากขึ้นเรื่อยๆ อันที่จริง การเปลี่ยนแปลงของเทคโนโลยี โทรศัพท์มือถือ อีเมล หมายความว่าพวกเราหลายคนพบว่าตัวเองต้องทำงานที่บ้าน เราสามารถคาดหวังให้ผู้ปกครองใช้ เวลาคุณภาพ กับครอบครัวได้มากขึ้นหรือไม่ เมื่อความต้องการและความคาดหวังในการจ้างงานของพวกเขาต้องการชั่วโมงทำงานพิเศษ เป็นไปได้จริงหรือยุติธรรมหรือไม่ที่จะขอให้แม่สละอาชีพการงานหรือให้พ่อยอมเสี่ยงหางาน