ความเชื่อส่วนตัวนะคะ

ตอนแรกคนเขาก็ว่ากันว่าอย่าให้เด็กนอนเปลเดี๋ยวจะติดไปไหนมาไหนจะลำบาก แต่จากการที่ได้เลี้ยงลูกเองสองคนกับคุณพ่อแล้วเป็นคนชอบลองผิดลองถูก จึงสรุปเอาเองนะคะว่า เด็กทุกคนมักจะชอบร้องไห้เพราะง่วงนอนทำให้ก่อนจะนอนต้องร้องไห้กันทุกคนเป็นส่วนใหญ่ คงเหมือนผู้ใหญ่แหล่ะคะ แต่เขายังควบคุมอารมณ์ไม่ได้เหมือนเราจึงใช้วิธีร้องงอแงเอง ทีนี้เราเลี้ยงเองจึงต้องลองผิดลองถูกกันไป  แรก ๆ ก็อุ้มกล่อมไปก็ต้องทำไปจนกว่าเขาจะหลับ ต่อมาเมื่อยคะเลยไปซื้อเปลแบบเลื่อนไปมา เพื่อมาช่วยแบ่งเบาบ้าง แรกๆ ก็ไม่ยอมนอนแต่พอนาน ๆ ไปกลับชอบ เราก็สบายเลยคิดว่าเขาจะติดเปล  แต่ที่วิเคราะห์ดูนะคะ

เด็กจะงอแงก่อนนอนถ้าใช้เปลจะลดความงอแงลง (ลดความเครียดของเด็กด้วย) โบราณใช้เปลถูกต้องแล้ว แล้วก็นอนได้นานกว่าเพราะพอรู้สึกตัวก็ไกวต่อได้ เขาก็หลับต่อได้ ทำให้เขานอนได้เต็มที

แต่พอเราจะเลิกใช้เปล เขาก็ร้อง(ซึ่งเป็นปกติของเด็ก)แต่เราเองจะทนไม่ได้ต้องกลับไปใช้เปล เราเลยคิดว่าเขาติดเปลมากกว่าคะ เพราะกับตัวเองใช้ทั้งสองวิธีก็สามารถเอาให้เขานอนได้เพียงแต่ยากง่ายต่างกันเท่านั้นเอง ตอนกลางวันบางทีก็ให้นอนเปล บางทีก็กล่อมเอง แต่ตอนกลางคืนจะกล่อมเองตลอดคะ เขาจะนอนยากหน่อย จนบางทีเครียดเหมือนกันเห็นเขาร้องแล้วเหมือนจะทรมานมาก ๆ แต่พอหลาย ๆ วันเข้าก็เข้าใจคะ เพราะพอเขาร้องสักพักแล้วเหมือนได้เวลาของเขาเองเหมือนปิดสวิตซ์เลยคะ ร้องมาตั้งนานแต่พอจะหลับก็หลับซะเฉยเลย พ่อแม่งง แต่ก็ดีคะได้ใกล้ชิดลูกบ้าง ลองคิดนะคะว่าถ้าใช้เปลตลอดเราจะได้มองหน้าลูกตอนใกล้ ๆ หลับตอนไหนเอ๋ย แล้วเราจะรู้ถึงอารมณ์ของเขาได้อย่างไรคะ (ทำงานที่ยาก ๆ กับคนอื่น ๆ ได้ตั้งหลายปี เสียเวลากล่อมลูกไม่กี่ชั่วโมงไม่กี่ปีเองจะทำไม่ได้เชียวหรือคะ)

แต่เข้าใจหัวอกแม่นะคะพอลูกร้องแล้วใจจะขาดทำอย่างไรก็ได้ให้เขาหยุดให้เร็วที่สุด แต่ให้คิดว่าเราไม่ได้ทำอะไรให้เขาร้องไห้ ให้กอดเขา เปลี่ยนท่าทาง สังเกตุอาการ เล่านิทาน ร้องเพลง (เป็นคนบ้าไปเลยคะ) แต่บางทีคุณแม่ก็ต้องใจแข็งบ้างนะคะ

จากคุณแม่ประสบการณ์น้อย ๆ แต่ชอบทดลอง และหาเหตุผล