การปะทุของPeléanยังคงมีความรุนแรงมากขึ้น โดยมีลักษณะเฉพาะคือการเติบโตและการยุบตัวของโดมซึ่งก่อให้เกิดการไหลของ pyroclastic ชนิดต่างๆ พวกเขาตั้งชื่อตามภูเขาเปเล่ การปะทุของพลิเนียนเป็นการปะทุที่รุนแรงที่สุดในบรรดาการปะทุของภูเขาไฟทั้งหมด พวกมันมีลักษณะเด่นคือมีการปะทุขนาดใหญ่อย่างต่อเนื่อง ซึ่งการยุบตัวทำให้เกิดการไหลของไพโรคลาสติกที่รุนแรง พวกเขาตั้งชื่อตามPliny the Youngerผู้บันทึกการปะทุของ ภูเขาไฟ วิสุเวียสใน Plinian ในปี ค.ศ. 79 การปะทุของมะเร็งต่อมน้ำเหลืองมีลักษณะโดยปฏิสัมพันธ์ของหินหนืดที่เพิ่มขึ้นกับน้ำใต้ดิน พวกมันขับเคลื่อนด้วยแรงดันสะสมอย่างรวดเร็วในน้ำใต้ดินที่ร้อนยวดยิ่ง การปะทุแบบ Phreaticมีลักษณะเฉพาะคือความร้อนยวดยิ่งของน้ำใต้ดินที่สัมผัสกับหินร้อนหรือหินหนืด พวกมันแตกต่างจากการปะทุของมะเร็งต่อมน้ำเหลืองเนื่องจากวัสดุที่ปะทุเป็นหินในชนบท ทั้งหมด ไม่มีการปะทุของหินหนืด