บทความนี้โดนใจ อ่านซ้ำไปซ้ำมาหลายรอบ จนต้องเข้ามาขอคุยด้วยคน

เพราะเป็นคนนึงที่ถึงจะไม่ถึงกับล้มเหลวในเรื่องการให้นมแม่ แต่ก็ไปไม่ถึงเป้าที่ตั้งใจไว้ครั้งแรกที่จะเลี้ยงลูกด้วยนมแม่อย่างเดียว ต้องให้นมผงเสริมถึงวันละ 8-12 ออนซ์ ทั้ง ๆ ที่ครั้งนี้เป็นลูกคนที่สองแล้ว  แถมลูกคนแรกก็เลี้ยงด้วยนมแม่ได้เกือบร้อยเปอร์เซ็นต์ถึง 6 เดือน

อยากจะบอกว่าการที่สื่อและใครต่อใครยิ่งรณรงค์ให้รู้ว่า ไม่มีแม่คนไหนที่ไม่มีน้ำนมพอให้ลูกกิน ในแง่นึงมันก็ช่วยให้กำลังใจกับคนที่กำลังพยายามเลี้ยงลูกด้วยนมแม่ให้ฮึดสู้ขึ้นมา แต่ในอีกแง่นึง มันก็ยิ่งทำให้คนที่พยายามยังไง ๆ มันก็ไม่มีน้ำนมพอให้ลูกกินซักทียิ่งรู้สึกล้มเหลวหนักเข้าไปอีก และดูเหมือนว่าจะไม่ค่อยมีใครพูดถึงคนกลุ่มหลังนี่ซักเท่าไหร่เลย ทั้ง ๆ ที่จริง ๆ แล้วรู้สึกว่าคนกลุ่มนี้จะมีอยู่เยอะพอสมควรเลยในบ้านเรา (รอบ ๆ ตัวนี่เห็นอยู่หลายคนเลยทีเดียว) และจะว่าไปแล้ว ถ้าคนกลุ่มหลังนี่ได้รับการสนับสนุนที่ดีพอ เค้าก็อาจจะไม่หยุดการให้นมแม่กับลูกต่อ ถึงแม้ว่าจะเป็นการให้แค่บางส่วนร่วมกับนมผงก็ตามเถอะ

เราเอง ปฏิกริยาแรกที่เกิดขึ้นเมื่อรู้ว่าไม่สามารถให้นมแม่กับลูกได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ก็คือ ไม่เชื่อ จะเป็นไปได้ยังไงที่คนที่เคยให้นมลูกมาแล้วคนนึงจะทำอีกไม่ได้ อย่างที่สองก็คือ โกรธ โกรธหมอที่สั่งให้งดนมแม่ช่วงที่ลูกตัวเหลือง โกรธพยาบาลที่ให้นมขวดกับลูกตั้งแต่แรกเกิด โกรธคนในบ้านที่คอยบอกให้ชงนมเพิ่มให้ลูก โกรธตัวเองที่ผลิตน้ำนมให้ลูกไม่ได้ สุดท้ายก็ยิ่งเครียด บางครั้งถึงกับนั่งร้องไห้เลยทีเดียว แต่มันก็ไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้น

ยิ่งใคร ๆ ยิ่งบอกว่าไม่มีแม่คนไหนที่ไม่มีน้ำนมพอให้ลูกกินก็ยิ่งรู้สึกแย่เข้าไปใหญ่ตอนแรกถึงกับอยากจะเลิกให้นมแม่หันไปเลี้ยงด้วยนมผงล้วนๆ เลยทีเดียว                                                  

ที่เขียนมานี่ก็เพื่อจะบอกว่า  อยากให้มีการสนับสนุนและให้กำลังใจคนที่ไม่สามารถให้นมแม่กับลูกได้ร้อยเปอร์เซ็นต์บ้าง  ที่ผ่านมาเรารู้สึกว่าเวลามีคนเข้ามาปรึกษาในเว็บบอร์ดว่านมไม่พอ ก็จะมีคนเข้ามาบอกว่าเป็นไปไม่ได้ ยังไง ๆ ก็พอถ้าคุณพยายามมากขึ้น พร้อมกับแนะนำกลเม็ดเคล็ดลับอะไรต่อมิอะไรให้ (บางครั้งก็แถมท้ายด้วยการทะเลาะกันระหว่างนมแม่กับนมขวด) ซึ่งเรารู้ว่ามันเป็นไปด้วยความหวังดี

แต่พอเป็นแบบนี้ก็จะมีคนบางคนที่ทำยังไง ๆ มันก็ไม่พอรู้สึกท้อ และตัดสินใจทิ้งนมแม่หันไปหานมขวดพร้อม ๆ กับความรู้สึกผิดตามมาอีกนาน

สำหรับตัวเราเองหลังจากผ่านช่วงนั้นมาได้ เราก็เริ่มยอมรับแล้วว่าการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่ควบคู่กับนมผงมันก็ไม่ได้เลวร้ายซะเลยทีเดียว อย่างน้อยมันก็ช่วยลดความเครียดของเราไปได้เยอะ ถึงแม้ว่ามันจะไม่ดีเท่ากับการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่ล้วน ๆ ก็เถอะ

เราอยากจะบอกว่าแทนที่จะมีแค่กลุ่มนมแม่กับนมกระป๋อง ก็น่าจะมีการพูดถึงกลุ่มที่เป็นนมแม่สองระบบบ้าง เพราะถ้าคนที่มีนมแม่ไม่พอรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้โดดเดี่ยวอยู่คนเดียว มีเพื่อนที่เป็นแบบนี้อยู่มากเหมือนกัน เค้าก็อาจจะล้มเลิกความคิดที่จะหันไปหานมขวดอย่างเดียวและพยายามเลี้ยงลูกด้วยนมแม่ให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้  ถึงอย่างน้อยลูกก็คงได้ประโยชน์จากนมแม่ไปบ้างไม่มากก็น้อย

ขอบคุณอีกครั้งค่ะสำหรับบทความดี