บทความโดย พญ.สุธีรา เอื้อไพโรจน์กิจ https://www.doctorbreastfeeding.com/

คุณแม่ที่รักของลูก

ลูกก็เหมือนผู้หญิงคนอื่นที่เคยมีความคิดตื่นเต้นกับการแต่งงาน เพราะความคิดตั้งแต่วัยเด็ก ที่ไม่เคยคิดไปไกลเกินกว่าตอนจบของนิทานทุกเรื่อง "และแล้วเจ้าหญิงก็แต่งงานกับเจ้าชายอย่างมีความสุข" 
แต่ในวันนี้ วันที่ลูกแต่งงานแล้ว ลูกได้เรียนรู้แล้วว่า การแต่งงานไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ ไม่ได้เป็นเพียงการได้อยู่กับคนที่รักเฉพาะเวลาที่มีความสนุกสนานรื่นเริง มันมีอะไรที่มากกว่านั้นอีกเยอะใช่ไหมจ๊ะแม่ การแต่งงานนั้นมาพร้อมกับความรับผิดชอบ หน้าที่ ความเสียสละ ความประนีประนอม 
ลูกไม่สามารถที่จะตื่นนอนตอนไหนก็ได้อีกต่อไป เพราะลูกถูกคาดหวังว่าจะต้องตื่นและเตรียมพร้อมก่อนทุกคนในบ้าน ลูกไม่สามารถขี้เกียจอยู่ในชุดนอนเดินไปเดินมาในบ้านอีกต่อไป เพราะลูกต้องอยู่ในสภาพที่พร้อมเสมออยู่ตลอดเวลา ลูกไม่สามารถไปไหนมาไหนในเวลาใดก็ตามที่ลูกต้องการอีกต่อไป 
ลูกถูกคาดหวังให้ไวกับความรู้สึกและความต้องการของทุกคนในบ้าน ลูกไม่สามารถเข้านอนได้ในทันทีที่ลูกรู้สึกง่วงนอน เพราะถูกคาดหวังว่า ยังมีพลังงานในการทำงานทุกสิ่งอันในบ้านจนกว่าทุกคนจะเข้านอน ลูกไม่สามารถคาดหวังให้ทุกคนปฏิบัติต่อลูกเหมือนตัวเองเป็นเจ้าหญิง แต่ลูกถูกคาดหวังให้คอยดูแลทุกคนในบ้าน 
ดังนั้นลูกจึงถามตัวเองว่า แล้วฉันแต่งงานมาเพื่ออะไรกันนี่ ? 
ตอนลูกอยู่กับแม่ ลูกสบายและมีความสุขมากกว่าตอนนี้ บางครั้งลูกอยากกลับไปอยู่กับแม่ และกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง ลูกอยากกลับบ้านแม่ไปกินอาหารฝีมือแม่หลังจากที่ได้ออกไปเที่ยวกับเพื่อนๆ ลูกอยากจะนอนหนุนตักแม่โดยที่ไม่มีอะไรให้ต้องคิดกังวล 
แต่ทันใดนั้น ลูกก็ตระหนักได้ว่า ถ้าลูกไม่ได้มีครอบครัว ลูกก็จะไม่ได้มีโอกาสได้เสียสละชีวิตส่วนตัว ลูกก็จะไม่มีความทรงจำที่ดีงามหลายต่อหลายเหตุการณ์ให้คิดถึงในที่สุด ลูกก็เริ่มเข้าใจความหมายของการมีครอบครัวอย่างชัดเจน นั่นคือ การส่งต่อความอบอุ่น ความสงบสุข และความสุขที่ลูกได้รับจากแม่ ไปสู่ครอบครัวใหม่ของลูกเอง 
ลูกมั่นใจว่าเมื่อเวลาผ่านไป ลูกจะรักชีวิตแบบนี้ เหมือนกับที่แม่รัก 
ลูกขอขอบคุณแม่ที่ได้เสียสละความสุขส่วนตัวของแม่เพื่อความสุขของลูก และสิ่งที่แม่ทำนี้ จะเป็นพลังให้แก่ลูก สามารถทำสิ่งเดียวกันต่อๆไปค่ะ 

รักแม่มากค่ะ
จากลูกสาวของแม่

บอกรักแม่ทุกๆวันนะคะ