บทความโดย พญ.สุธีรา เอื้อไพโรจน์กิจ https://www.doctorbreastfeeding.com/
ลูกชายแม่จิบขยันยิ้ม นอนอมยิ้มพริ้มเพราแบบนี้มาตั้งแต่เกิดได้ไม่นาน ผู้หลักผู้ใหญ่บางท่านบอกว่าเด็กคนนี้ไปไหนไม่ลำบากแน่ แม่ซื้อพ่อซื้อเค้าดูแลดี บางคนก็บอกว่ายิ้มไม่มีนัยยะ (ไม่ใช่ยิ้มให้กันเวลาตื่น) แต่ลูกชายแม่จิบฮียิ้มทั้งหลับและตื่นนี่สิคะ
เด็กเล็กๆที่อารมณ์ดี คุณหมอบอกว่าเพราะเค้ารู้สึกอบอุ่น มั่นคง ปลอดภัย เด็กยิ้มเก่งคนนี้ได้รับการสัมผัสอย่างพอเพียงค่ะ มีคนกอด อุ้ม เล่นด้วย สัมผัสด้วยความรัก ถามว่าติดมือไหม? พูดเลยว่าติด ฮ่าๆๆ แต่ติดเฉพาะเวลาที่ควรติดนะคะ เช่นเวลาเล่น ไม่สบายตัว หรือกลางวันที่ง่วงแต่ไม่ยอมนอน
แต่ในขณะเดียวกันลูกชายแม่จิบเข้านอนเวลาทุ่มครึ่งเป็นประจำโดยการดูดเต้า คาย แล้วนอนเล่นจนหลับเอง (ทุกคืนค่ะ) กลางดึกรู้สึกตัวมาดูดนมเป็นเวลาหรือวันไหนแย่ๆหน่อยก็เรียกหานมบ่อยหน่อย (เพราะฟันจะขึ้น) แต่แค่แอ๊ะเรียกค่ะ ไม่เคยถึงขั้นร้องไห้เพราะแม่รีบเข้าถึงตัวไม่ปล่อยให้ตื่นเต็มที่ ดูดเสร็จคายเต้าหลับต่อเอง แบบนี้ทุกวัน เวลาไปนอกบ้านน้องอยู่ใน car seat ตลอดยกเว้นเวลาหิวอุ้มมาดูดนมกับอกแม่ อิ่มแล้วยกเรอ แล้วใส่ car seat ตามเดิม ปลอดภัยและสะดวกกับการไปไหนๆสองคนโดยไม่ต้องมีกองทัพพี่เลี้ยงแม่นมมาพัดวี ถึงที่หมายนั่งรถเข็นหรือใส่เป้อุ้มได้ น้องรู้งานดี ขอให้ได้เที่ยว น้องให้ความร่วมมือค่ะ
ทั้งหมดนี้ มาจากการฝึกทำเป็นประจำจนเค้าชิน ส่วนเวลาอื่นก็อุ้ม กอด สัมผัสชดเชยจนเกินพอ ลูกก็แฮปปี้ เราก็แฮปปี้ ไม่ต้องกลัว "ติดมือ" นะคะ เค้าไม่ตัวเท่านี้ให้เราอุ้มตลอดไปหรอกค่ะ discipline กับ สัมผัสด้วยความรัก เด็กๆแยกได้ค่ะ
