คนในสังคมไทย ที่ต้องลำบากกันทุกวันนี้ เพราะไม่มองตน มองแต่คนอื่น อยากมีอยากเป้นเหมือนเขา อ่อนแอ ไม่คิดพึ่งตนเอง มีมือ 2 มือ ก็ไม่ใช้ให้เป้นประโยชน์ในการทำงาน มีตา 2 ตา ก็ไม่มองตัวอย่างที่ดี ชอบมองแต่ตัวอย่างเลว มีหู2 หู ก็ไม่รู้จักแยกแยะ ฟังสิ่งที่เป็นประโยชน์ มีปาก 1 ปาก ก็ไม่กินสิ่งที่เป็นประโยชน์กับร่างกาย ไม่พูดสาระดีๆ  มีสมองโตกว่าสัตว์อื่นก็ไม่รู้จักใช้ปัญญา ชอบให้จูงจมูก คือไม่รับผิดชอบตัวเอง ไม่พึ่งตนเอง เรียกร้องแต่สิทธิต่างๆมากมาย ใครจะลำบากก็ช่างขอให้ตนได้เป็นพอ คนแบบนี้มีมาก คนคิดดีทำดี พึ่งตนเองมีน้อย เมื่อไหร่ คนจะรับผิดชอบต่อการกระทำของตนเองเสียที ปัญหาจะแก้ได้ยากถ้า ตัวเองทำแล้วให้คนอื่นแก้ โดยที่ตัวเองยังไม่รู้เลยว่า ตัวเองนั่นแหละที่สร้างปัญหา เหมือนบทความเรื่องนมแม่ ถ้าแม่มีความรับผิดชอบในหน้าที่ตนเอง ปัญหามันจะเกิดก็มีทางแก้ไข โทษแต่ผู้อื่นว่าไม่บอกไม่สอนไม่ช่วยเหลือ ไม่มองตัวเองเลยว่าตัวมีลูกทำไม จะดูแลลูกอย่างไร ลูกต้องการอะไร ทุ่มเทเพื่อลูกแล้วยัง ฝากท้อง 9 เดือน เตรียมตัวอะไรบ้าง ถ้าแม่ทุกคนตระหนักในตัวเอง คนที่จะเป้นพ่อคอยดูแลแม่ สังคมเราคงไม่วุ่นวายเหมือนทุกวันนี้ ขอให้ทุกคนทำหน้าที่คนเอง ทบทวนบทบาทตนเอง มองคนอื่นแล้วแก้ไขที่ตน 

พฤติกรรมหลายๆอย่างที่คนเเสดงออก มาส่วนใหญ่ เรียกร้องสิทธิ์ของตนเองอยากได้สารพัด แต่ลืมไปว่า ตนเองเป็นต้นเหตุ ขอให้สะท้อนปัญหาทั้งหลาย ในสังคมออกมา และ ถามตนเอง บนความไม่ลำเอียงเสมอ ว่า ทำอะไรอู่ยทำทำไม เพื่อใคร เบียดเบียนใครบ้าง สังคมสงบสุขมั้ย ประเทศชาติเจริญมั้ย เราเป็นต้นเหตุ ให้คนอื่นลำบากหรือเปล่า เราช่วยเหลืออะไรใครบ้างในแต่ละวัน หรือ คิดจะเอาท่าเดียว ทำไมมีมูลนิธิต่างๆ เกิดขึ้นเยอะแยะมากมาย เราได้มีส่วนร่วมบ้างมั้ยอย่างไร ถ้าแม่ไม่ทิ้งลูก จะมีเด็กกำพร้ามั้ย ถ้าแม่รักลูกจะมีเด็กเร่ร่อนอดอยากมั้ย ถ้าพ่อแม่ดูแลลูกดี ลูกจะทิ้งให้พ่อแม่วัยชราอยู่ลำพังมั้ย ถ้าเรามีความรักปราถนาดีกับผู้อื่น เราจะโดดเดี่ยวมั้ย ถ้าเรามีแต่ให้ จะมีคนที่ มีแต่จะเอามั้ย 

คนเป็นสัตวืสังคนที่ประเสริฐ เกิดมามีแต่ความไร้เดียงสา ถ้าพ่อแม่มีความรับผิดชอบ ทำหน้าที่ตนเอง เรียนรู้ในการทำหน้าที่ ไม่บกพร่องในหน้าที่ ทุุ่มเทเสียสละ อดทน อดกลั้น ทำให้ได้ ลำบากแค่ไหนลูกต้องได้กินนมแม่ ตัวแม่เองต้องตระหนัก งานบริการด้านบุคลากร ที่จะช่วยเหลือเขาก็เต็มที่ 

ปัญหาทุกวันนี้ แม่ไม่ควรคิดว่า มีนมอื่นๆเลี้ยงลุก ถ้าคิดแบบนี้ มันล้มเหลวตั้งแต่ลูกไม่เกิดแล้วค่ะ มีแต่คนเท่านั้น ที่เอานมสัตวือื่นมาให้ลูกตัวเองกินทั้งๆที่นมตัวเองมี แต่ขาดความพยายาม ความตระหนัก กลัวเหนื่อย ไม่ได้นอน ไม่ได้กิน ลูกดุดนมไม่เป็น ลุกร้อง ถ้าบีบนมให้ลูกกินลูกจะเงียบมั้ย จะได้นอนนานขึ้นมั้ย บีบไม่เป้น ตั้งใจฝึกมั้ย ตั้งท้องทำไม ใครบังคับ ป้องกันได้ถ้าไม่อยากมีลุก ปัญหาทุกอย่างเกิดจากตัวเองทั้งนั้น อยากกิน พยายามสรรหามากิน อยากนอนนอน อยากเที่ยวเที่ยว สาระชีวิตมันอยู่ตรงไหน ได้ร่างเป็นคน แต่ได้จิตอะไรมาสวม จิตพระ จิตมาร จิตโพธิสัตว์ จิตเปรต อสุรกาย หลากหลาย หลากเวลา แต่เชื่อว่า การมีจิตแบบไหน ต้องสั่งสมมามากแล้ว  แต่การเกิดเป็นคนแสดงว่ามีจิตไฝ่ดีมากกว่าจิตไฝ่ต่ำ 

นมแม่เป้นสิทิ์ธัิ อันชอบธรรูมขอุงลูกแต่แม่ส่วนใหญ่ไม่มีความตั้งใจ และขาดความตระหนัก เพราะขาดความรับผิดชอบต่อลุก ต่อครอบครัว ต่อสังคม ต่อประเทศชาติ บริษัทนมผง ขาดคุณธรรมไม่มีพ่อค้าคนไทยที่แจกตัวอย่าง แล้วไม่อยากขายของ ขอให้แม่ทุกคนตระหนักอย่า ไปงับเบ็ดที่เขายื่นปลาเล้็กมาใ้ห้กิน ต้องรู้ทัน และขอให้เรียกร้องสิทธิของลูกเรา เมื่อไปคลอดขอให้แจ้งความประสงค์ไว้เลยว่า มีความตั้งใจให้ลุกกินนมแม่ ขอให้เจ้าหน้าที่ ช่วยเหลือให้ลูกได้กินนมแม่ ลูกจะได้รักแม่ ลูกจะได้ อาหารที่ดีที่สุด ลูกจะไม่น้ำหนักลด ลูกจะไม่ตัวเหลือง และตัวแม่เองก้ต้องเสียสละ ยอมอดหลับอดนอน ยอมนวดนม ยอมบีบนมตามคำแนะนำ กินน้ำกินอาหารให้พอ และต้องมีสามีหรือญาติมีส่วนร่วม ช่วยเหลือกัน ในการให้ลุกเราได้กินนมแม่อย่างเดียว ไม่มีเจ้าหน้าที่คนไหนไม่ยินดีช่วยเหลือ 

ปัจจุบันความสำเร็จในการให้นมลูกอย่างเดียวน้อยมาก เพราะอิทธิพลของนมผสม ก็ยังมากอยู่ ความร่วมมือ จากบุคลากรก็ยังขาดอยู่ เพราะภาระงานมาก ไม่พอในช่วงเวลาที่คนไข้มากทำงานไม่ทัน ขอให้มารดายาติพยายามปฏิบัติตามคำแนะนำและที่สอน การพึ่งตนเอง ดีที่สุด อย่าเพ่งโทษคนอื่น ว่าไม่ช่วย ขอให้ย้อนมองตัวเองว่าช่วยเหลือตัวเองเต้มที่แล้วย้ง ยืนบนขาตัวเองได้มั้ย หรือไม่ยอมยืนเอง ชอบให้คนอื่นแบกทั้งๆที่ยืนได้