ในทางกลับกัน ส่วนประกอบทางประสาทสัมผัสของหน่วย ความจำ เช่น การมองเห็น กลิ่น เสียง ฯลฯ จะถูกกระจายไปยังส่วนต่าง ๆ ของสมอง และการจดจำเกิดขึ้นเมื่อสมองแยกส่วนต่าง ๆ เหล่านั้นกลับเข้าด้วยกัน แต่ละครั้งที่มีการสร้างความทรงจำ ส่วนประกอบของหน่วยความจำจะถูกจัดรายการไว้ในโครงสร้างสมองส่วนลึกที่เรียกว่าฮิปโปแคมปัส ถัดจากฮิปโปแคมปัสคืออะมิกดาลา ซึ่งเป็นศูนย์กลางอารมณ์ของสมอง มันตั้งค่าสถานะความทรงจำบางอย่างว่ามีความสำคัญหรือมีพลังทางอารมณ์ ส่วนประกอบต่าง ๆ ของหน่วยความจำจะถูกกระจายไปยังส่วนต่าง ๆ ของเปลือกสมองซึ่งเป็นชั้นนอกของสมองเป็นส่วนใหญ่เมื่อถึงเวลาเรียกความจำ คุณจะอาศัยส่วนของสมองที่เรียกว่าสมองส่วนหน้า ซึ่งเกี่ยวข้องกับความสนใจและการโฟกัส จากนั้นชิ้นส่วนของหน่วยความจำจะถูกดึงออกจากพื้นที่ของเปลือกสมองที่เก็บไว้ ตัวอย่างเช่น ในการจดจำฉากจากภาพยนตร์เรื่องโปรดของคุณ อาจเกี่ยวข้องกับการดึงข้อมูลจากส่วนการมองเห็นของสมองเพื่อจดจำฉากหลังและใบหน้าของนักแสดง แต่ต้องใช้ข้อมูลจากส่วนภาษาเพื่อจดจำบทสนทนา และบางทีแม้แต่ส่วนการได้ยินเพื่อ จำซาวด์แทร็กหรือเอฟเฟกต์เสียง เมื่อรวมกันแล้ว ส่วนประกอบเหล่านี้จะก่อตัวเป็นรูปแบบเซลล์ประสาทที่ไม่เหมือนใครซึ่งอยู่เฉยๆ จนกว่าคุณจะตั้งหน้าตั้งตาจดจำมัน ซึ่งจุดนั้นจะถูกเปิดใช้งานอีกครั้ง